het drukken van de zomer

waar het heet is is hitte normaal
als het regent rillen de bladeren
er zijn dagen dat de hemel potdicht
zit in je hoofd boven de berg
zijn grijze vuisten balt

de dag daarna glijdt de schaduw
van de huizen lichten
witte kaarsen op
tussen de olijven

wij lossen wij verlossen ons
varen naar het vrije water
roeien zonder doel
drijven zonder overwegen
leggen veilig aan


© lieve de vos
Alonissos, september 2014

even uit de wereld

elk met zijn vrachtje en
de stempels in zijn gezicht
brengt de begeesterde blijheid
en de zorgelijke ernst
waarbij jongemeisjesharen
dartelen als vanouds

lijden groeft gestaag zijn weg
in de bedding van de tijd
vervalt onstuitbaar
tot de monding

een nachtvlinder in het halfduister
tussen roerloze gestalten
tuimelt, cirkelt om een glimp
zijn ingetogen mantel mistig als
de regenboog die oplost
in de lucht

de laatste druppels droefenis
vervluchtigen in onbestendig
licht. verdwijnen maakt
de dingen mooi



© lieve de vos
8 december 2014

zwart en wit onder de zon

1.
so what
jij melkig uitlopende zon

wat daagt daar in je schijnsel
is het de zwarte lieve vrouw
black venus of zwartepiet
ruprecht de knecht

de zwarte is black beauty
de blonde werd the beast
beide genoemd naar de
engel van het licht

zij werd een stijlicoon
nigra sum sed formosa
sta op jij schone kom
de kilte is geleden
de slagen de hagel
en de regen

de ander is een brandpunt
ze staat in de orkaan
verdacht is zij niet te door-
gronden alsof ze echt
zo stil en bleek

2.
terwijl je uitdijt jij matrone
naar het zuiden in de hoogte
krimpen voor je ogen
donkere mormels in

het blakert op de witten
met hun gele haar
kijk uit je wordt vermoord
ik zie je in mijn droom
je rode ogen

zo reist ze verder
de soevereine zon
schuift onbewogen voort
over haar doek van vuile room

verdwijnen zul je altijd weer
dit is je blinde stip: zie hoe
de zwarte ballerina danst
in gitglanzende plassen

bij de tentoonstelling van Kerry James Marshall
in het Muhka te Antwerpen

© lieve de vos
3 december 2014

Foto: 3D-Christian-Wallpaper.com

het oude kabinet

buiten de ferrariskaart zoekt het bloed
voor eeuwig nieuwe wegen
zij niet. zij keert terug in de tijd
tekent een boom met afgebroken takken
hij wemelt van de ereboeren
burgemeesters en natuurlijke
kinderen, zij kleuren de stam

het is van alle tijden en hoewel kippig
ziet zij klaar, pikkelt rond in haar
liberaal archief, wist dagelijks
haar porselein, terwijl daarboven
spinnen waken in hun web
warrelt buiten onophoudelijk
gruis en gedruis

de weg, de brug moet telkens weer
herlegd. het water is al tijden
oeverloos. de stad stort in mort zij
het loopt vol dieven en gespuis
een herenhuis biedt geen refuge
meer geen luwte voor
cultuur en kunst

zo zit zij krimpend neer en
pent met lange halen brieven
zij wekt een uitgeleefd verleden
en verfrist de tinten van
haar porseleinkaarten
onder wit en kaolien
broos en giftig

© lieve de vos
10 oktober 2014

de laatste weg

                              voor Erika


dit boeket gelijkt op jou
een enkele lichte bloem
tussen rode rozen, je mysterie
Kwanyin die zweeft op wolken
vrouwenmantel met de krullen
van een nimf

ik weet niet of de heide bloeide
toen jij geboren werd bij Katowice
en ook niet of de merel in de meidoorn
zong, toen je gymnasium liep te Hagen
en toen al niet vergeten mocht
te prikken

soms werd je lastig toen je suikerwater
drinken moest, hoe zacht ook
was je niet gediend van dwang

maar heengaan deed je niet, telkens weer
kwam je terug, verwaaid en week
een vage glimlach op de lippen

zo liep je onvermoeibaar en alleen
een zinderende geest onder de zomerzon
die onverhoeds vervloog
om drie uur in de middag

je wandelde naar huis terug, naar
het genadeveld, land van geluk
waaraan je zorgzaam punt voor punt
steek na steek gewerkt hebt

sereen in je bewegingen
van binnen rusteloos en aangedaan
van mededogen

© lieve de vos
10 juli 2014

zen zen zen zen zen 2

ik durf het bijna niet te zeggen
maar ik heb geen wensen
buiten dit

wij hebben al te veel

we moeten rennen struikelen
over onze voeten

alsof je de levende vis
niet kunt vangen als je stil zit
in het zwijgend licht
je geest de vijver spiegelt
een heldere dag

als het licht zonder stilte is
zie je de verschillen
zet je je stekels op

maar is het licht
het zicht verloren
ligt alles braak en nutteloos

creëer een vacuüm in de tijd
de windstoot van de gedachte
is zo meteen voorbij
de onrust houdt het
voor bekeken

zie klaar zoals de zwaan
die melk van water scheidt

© lieve de vos
26 februari 2014

met dank aan Wanshi en Mokusho

beeld naar een pastel van Daniel Vilmus

zen zen zen zen zen

wij doen aan tijdverlies
best moeilijk zo
staren naar de wand
zodra je nadenkt groeien
hoornen op je hoofd

je moet het leven niet
verlengen maar het wachten
inperken zegt de krant
ja maak het leven korter 
sneller naar het einde

hier is de plaats waar
het weten niet kan komen  
vermijd erover te praten
je geest klept in en uit
zoals de honden blaffen
en schijten op de straat

alleen in wachten waken
wakker zijn en waarde
verschijnt de droom
van de watervogel in
zijn eindeloze ruimte














© lieve de vos
24 februari 2014

met dank aan Nansen, Dogo, Tozan, Wanshi en Mokusho

Gent

je moeder was ze, je thuis
aan beetje groezelig maar knus
en van haar nestgeur was je
je niet eens bewust

waar je rond lage tafels vrij
je dromen debiteerde languit
gestrekt op sofa's met afgezaagde
poten de lange haren schuddend
- dylan riep uit hese boxen -
jofel in slobbertrui en
obligate vuile jeans

zij is onze stad gebleven
statig met een knipoog en
warrig als een lapjeskat
spreidt haar wijde mantel
open: kom erin!

vertrouwd met elke hoek
met alle gaten blijf je
schatten vinden in
de zakken van
die ouwe jas


© lieve de vos
28 januari 2014

Foto: De Gentenaar online

wat lokt daar in de verte?

de leegte van de morgen
wiekt op in de felle zon
een motor scheurt te snel
voorbij - wat blijft? een ver
gezoem getater en gekras
is het het lachen van degenen
die verdwenen? hun ademen
dat tintelt op mijn huid? de
trage golfslag die mij draagt?

zij stegen naar de bergen op
lichtvoetig onbezorgd
het zong in hen vivace en
con brio want komaan
de tijd duurt kort!

één welgemikte klap
een hond onder de wielen
een slang wordt op het erf
met ruberrook bestookt
sist ze - ten aanval - kronkelt
in de vlucht? niets baat
hier is haar uur geslagen

zo worden ook geliefden
in één slag geveld
iets brandt er in hun ingewanden
een kiem van vuur een
weerlicht in het bloed
het manco van de tijger die
zich schuilhoudt voor de dag

hoor ik zijn laag gesnor?
de ogen van het spookdiertje
gaan straks onschuldig open
in de nacht


© lieve de vos
11 oktober 2013

Ons illusoire ondier van Loch Ness

wat schuilt er onder dit rusteloos
kabbelende bestaan? wat leeft
en loert onder het oppervlak
wat is het dat ons drijft
waarop wij drijven?

strak aan de einder rukken wolken aan
dik in het gelid
de wolf volgt als vanouds
het uitschot van de mens
en in het drasland blaft een reekalf
om zijn moeder

gemis bijt in de huid als knijten
die je niet ziet wel alom voelt
rond de obscure plek van Altnabreac
waar schaap noch hert de leegte roert
idyllisch is het land
een paradijs geen mens
ertegen bestand

hij krabbelt oeverloos tussen de stenen
een beer die op de bergflank
motten zoekt
graaft in de kille aarde naar
een glimp van goud die even
klatert en vervloeit als water
maar als hij opkijkt komen
door een veld van distelbloemen
zwaar gehoornde koeien aan

onder een lucht van rook en zilver
lood en tin
zal wie in tranen zaait
in vreugde oogsten
het tij zal keren leven stromen
als beken naar de Okavango
tot alle schraalheid overspoelt
en blikkert van het licht


© lieve de vos
24 augustus 2013