14.3.11
Turicum I
Schone stede zonder smet
Vroeg in de ochtend een invasie
die haar straten oorverdovend afschuimt
het regiment poetsmachines
Net en braaf, rijk en kil, arrogant en boers is deze stad
bevolkt door etalagepoppen die halsstarrig
voor zich uitkijken, naadloos
uit hun luxueuze appartementen gestuwd
zittend in zingende blauwe trams
die kurven draaien op het paradeplein
met in de ondergrond een onontgonnen mijn
van goudstaven
Als een houten schrijn drijft in de rivier
het elegante vrouwenbad uit een eerdere tijd
waarlangs de patroonheiligen Felix en Regula
snel als lage sloepen op de stroming glijden
door vlotte homojongens bemand
Dit water 's zomers het decor
van een zwemmarathon voor het hele gezin
en in de kersttijd kindercircus
op het eilandje
In de straatjes van het nederdorp
op een boogscheut van Beate Uhse
versperren twee society-dames
mij achteloos de imposante poort
van de predikerskerk - hevig zoenend
En in het steegje vind je stevig aan de ketting
een gratis te bedienen voetpomp voor je fiets
maar op vroege lichte zomeravonden
gaan alle deuren drievoudig op slot
met binnen stille scheldpartijen
op aanplakbriefjes bij het toilet
tegen al wie naast de pot pist
of het nest bevuilen durft
Bevolking beroemd voor haar burenruzies
om een in de waskeuken in de kelder
losbandig achtergelaten sok
Maar in obscure bars laten machtige mannen
zich als honden jankend afzwepen
door graatmagere meisjes in leder
met doorstoken aders
terwijl overjaarse junkies op de pleinen
verongelijkt naar een paar munten jengelen
om later met verwoeste levers
stil te creperen achter anonieme gevels
Sinds het park werd schoongeveegd
de wijk en buurt gefatsoeneerd
lichten de straten blauw
Desondanks blijft je herinnering haken
en kleeft in mijn kleren mijn huid
Little big city aan de Zurichsee
hoe wek je zo heimelijk in mij nog dit wee?
© jindoni
10 november 2009
Gepost door
Lieve De Vos
op
14.3.11
Labels:
drugs,
limmat,
niederdorf,
nostalgie,
prostitutie,
stad,
zurich,
zürichsee

Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenPrachtig. Dit gedicht zou aan het Fremdenverkehrsamt Zürich moeten bezorgd worden!
Ik ben er totaal begeesterd van: Zo magisch realistisch, inhoudrijk en contrastvol onthullend, in een poëtische vorm gegoten. Ik kan alleen maar zeggen: Uitmuntend!
Nadja
Dank je Nadja. De kracht van de herinneringen, nietwaar... ;-)
BeantwoordenVerwijderenTweede deel volgt later.
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenMet ‘Turicum I’ ben je in “Politiek en Cultuur” laureaat “Beste Blog van de Week”.
Van harte,
Nadja
<3
Jeminee, wat een gedicht. Hier zit veel moois in!
BeantwoordenVerwijderenIk vond de aanloop in eerste instantie wel wat lang, maar na een paar keer nalezen stoort het me toch niet. Het prozaïsche karakter spreekt me natuurlijk aan, op een zelfde wijze als het Lantingpaviljoen.
Hoogtepunt van dit gedicht is voor mij zonder meer dit:
Maar in obscure bars laten machtige mannen
zich als honden jankend afzwepen
door graatmagere meisjes in leder
met doorstoken aders
terwijl overjaarse junkies op de pleinen
verongelijkt naar een paar munten jengelen
om later met verwoeste levers
stil te creperen achter anonieme gevels
Dit gedeelte hakt erin!
groeten
Ron
Dag Ron
BeantwoordenVerwijderenTegenwoordig post ik een paar oudjes die ik niet helemaal onverdienstelijk vind... Al raakt de voorraad stilaan op - zal toch nog eens aan het duimpje moeten zuigen ;-)
Bedankt en beste groeten
Zo zie je maar, oudjes doen het nog steeds goed :-)
BeantwoordenVerwijderen