Klankbeeld (neem je tijd, vergeet het applaus)
een mosgroen poeltje in het woud
daar ving het kloppen aan
een kiem onder het oppervlak
waar in de stilte
de specht zijn holte hakt
een sperwer stoot zijn prooi
de puls gaat verder
hupt hoppelpasjes
slaat op hol
vaart uit de bocht
een verloren hart
hoor het tikken ruisen overal
zie het ritmisch rimpelen
en hoe het golft en tokt
in een ongebroken tac-
tus - tok tik tak ...
de beek intussen
glijdt gelijkstroom voort
onder beuken dreunt de spanning
geeft zijn sporen aan
rennende reeën
gelaten bonzen aders op de poortkamer
het sein van zwakke lading
die zwelt en krimpt met de adem
nog vaag een slag slaat
dan scherp
hapert
tot het lillend
samenklapt
© jindoni
3 april 2011
