het werd mij aangedaan
als een scherp gewet mes
mijn huid beroerd
door een erfwet bevlekt
telkens in de ban geslagen
van een vrouw die kinderen
verzamelde als bloemen
op een wijd gespreid kleed
zij groeien ins blaue hinein
tot haar versteende sterrenhemel
remmen hebben niet gewerkt
wrijving heeft
de atmosfeer besmet
door allen ben ik aangedaan
het meisje van twee kilo acht
vader in het dodenhuisje
ouders met kinderen in de nek
in volle vizier op een
plek genaamd Tahrir
de veelheid van tengere
tere wezens
hun dagen bros en breekbaar
vergankelijk gewas
zoals vandaag onder mijn schop
in de wintercompost
een slapende pad
die zat
ten enenmale
sie hat's mir angetan
© jindoni
10 februari 2011
