de nacht is zacht van aard
zijn woorden schaars
hypnos zingt flarden van klank
verwatert kleuren
bleekt smaak en geur
sijpelend onder de schors
lekken zekerheden als melk
smelt substantie grenzen weg
zwelt en wast tot gas
de ziel leviteert zij dwaalt
door portalen van amygdalen
stroomt de brug omhoog
wervelt en wentelt in nissen
zwenkt holle oogkassen uit
demonen aan het lijf gekluisterd
weerloos als een lam
de adem gekeeld
transformeert drift tot dromen
sereen geweld, van haat ontkleed
en woede die heelt
ten laatste is onschuld gebleken
zijn zij kinderen van de chaos
lege scheepjes rusteloos warend
zoekend naar een vaderhuis
© jindoni
9 oktober 2010
*dezelfde nacht wacht ons allen (Horatius)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten