Ons illusoire ondier van Loch Ness

wat schuilt er onder dit rusteloos
kabbelende bestaan? wat leeft
en loert onder het oppervlak
wat is het dat ons drijft
waarop wij drijven?

strak aan de einder rukken wolken aan
dik in het gelid
de wolf volgt als vanouds
het uitschot van de mens
en in het drasland blaft een reekalf
om zijn moeder

gemis bijt in de huid als knijten
die je niet ziet wel alom voelt
rond de obscure plek van Altnabreac
waar schaap noch hert de leegte roert
idyllisch is het land
een paradijs geen mens
ertegen bestand

hij krabbelt oeverloos tussen de stenen
een beer die op de bergflank
motten zoekt
graaft in de kille aarde naar
een glimp van goud die even
klatert en vervloeit als water
maar als hij opkijkt komen
door een veld van distelbloemen
zwaar gehoornde koeien aan

onder een lucht van rook en zilver
lood en tin
zal wie in tranen zaait
in vreugde oogsten
het tij zal keren leven stromen
als beken naar de Okavango
tot alle schraalheid overspoelt
en blikkert van het licht


© lieve de vos
24 augustus 2013