wij doen aan tijdverlies
best moeilijk zo
staren naar de wand
zodra je nadenkt groeien
hoornen op je hoofd
je moet het leven niet
verlengen maar het wachten
inperken zegt de krant
ja maak het leven korter
sneller naar het einde
hier is de plaats waar
het weten niet kan komen
vermijd erover te praten
je geest klept in en uit
zoals de honden blaffen
en schijten op de straat
alleen in wachten waken
wakker zijn en waarde
verschijnt de droom
van de watervogel in
zijn eindeloze ruimte
© lieve de vos
24 februari 2014
met dank aan Nansen, Dogo, Tozan, Wanshi en Mokusho
ah ja, waken wakker...
BeantwoordenVerwijderenwatervogel, kraanvogel?
mooi Lieve!
Echt prachtig. Deze spreekt me zeer aan!
BeantwoordenVerwijderenBeter laat dan nooit een paar reacties:
BeantwoordenVerwijderenDag Pastuiven, ik dacht ook even aan een kraanvogel, een condor, of aan die Indische ganzen die 9 000 meter hoog de Himalaya overtrekken - een eindeloze ruimte, inderdaad.
Dank je Henk.
BeantwoordenVerwijderenIk heb me in feite een beetje door jullie laten inspireren. Dacht: waarom zou ik, in plaats van alleen maar (zeldzame) doorwrochte werkjes, niet ook wat lichtere, meer proza-gedichtjes plegen? Die lijken nu toch in de mode te zijn ;-)
Als ik de oude zenteksten hoor of lees, denk ik immers vaak: dat is toch pure poëzie! En al word je in de meditatie niet geacht je gedachten vast te houden, niets belet toch van later een paar impressies neer te pennen...
Ik heb altijd iets gehad met het prozaische in gedichten. Heerlijk!
Verwijderen'de droom van de watervogel in zijn eindeloze ruimte'. (Dat is het voor mij.)
BeantwoordenVerwijderenGrtjes,
RoosD