een assepoes die koningin moest zijn
hoewel er niets te heersen valt
haar furie is voorbij geraasd
glasscherven blijven liggen op
het grind een rottende pompoen
er werd gelachen en gezongen
met een joint tot 's morgens vroeg
hij sleurt je uit je bed en rijdt
de berg op. huilt. wij allen
moeten zwijgen je kunt niet
zeggen dit is waardeloos
een vrouw schreeuwt in de avond
scheurt de hemel als een blad papier
er vallen snippers kijk maar
naar de sterren terwijl je languit
op de sporen ligt. dan oorverdovend
komt een trein. zij staat versuft
weer op en gaat naar bed
© lieve de vos
18 november 2012
