in melkwit nevellicht
spiegelen lage diepe grachten
wentelen wielen in de regen
flitsen spaken door elkaar
mensen zijn er klaarder
dan de wolken maar
het helderst is de lucht
het carillon slaat oorverdovend
boven brave straten
en in de kerken schreien orgels
ten hemel om oranjes
levenloze kinderen vlekjes van verloren tijd
hier spettert het en blaast het
dansend op het water
cirkels kringen dijen uit
druppels als geslepen lenzen
een moment verglaasd aan
balustrades vangen herfstig waas
stippelen een melkweg uit
tot het verre nusantara
dicht bezaaid met sterren
in de was
en achter baksteenscheve gevels
schitteren highlights in de ogen
van de meisjes van weleer
flirten heren dampen pannen-
koeken in een romig licht
© lieve de vos
22 oktober 2012
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenWeer een meesterwerkje van een gedicht.
Het verzet mij in de sfeer van het verhaal “Het gele huis” van F.Bordewijk.
De verwijzing naar “Nusantara” is de clou.
Zonnige herfstgroeten,
Nadja
ha, weer een Jindoni-gedicht met sfeer en ritme. Mooi! Foto's verrijkt met poezie - of poezie verrijkt met foto's.
BeantwoordenVerwijderenBedankt, Nadja en Roos!
BeantwoordenVerwijderenDe poëzie komt eerst bij mij, dan pas de foto's :-)
Beiden ook een zonnige herfst gewenst!
Eens, weer een echt Jindoni-sfeer gedicht!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Lieve hoe jij een bepaalde sfeer zo pakkend kunenn ver-woorden. Heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenBedankt, Henk!
BeantwoordenVerwijderenDank je Rit!
Doet me plezier. Poëzielezers zijn een zeldzaam soort :-)