jij luizig beest dat schuilt
onder je schild verschalkt
ons sluipend in de nacht
terwijl wij sproeien en soigneren
lig je te sluimeren in de oksels
van het blad luie luis - en ik
ik moet voortdurend controleren
nee parasiet ik zie je
liever niet!
de wereld stikt ervan die
parasieten - gespuis
dat kiemt in het geniep
gedijt zo goed in ons klimaat
bestrijden is verbreiden
parasitaire golven zegt men
teisteren zelfs de slaap
totdat met regelmaat daar-
buiten iets of iemand
doodgaat
parasietje parasolletje
verstop je niet onder je dop
ik pak je toch ik hou de wacht
ik ga op jacht - ta taa
krijg je te pakken elke dag
dan rijst de vraag hoe gaat dat
menselijk doden?
als ik de bedjes van mijn
moestuin spit is dit een
staaltje van zinvol geweld?
ik werp slakken op het dak
strik de motten in een net
verzuip microben in het bad
en als ik eindelijk zelf crepeer
tussen de scharen van de kreeft
met nog een spuitje of een kreet
is dit onwaardig sterven?
© lieve de vos
29 november 2013
Dag Lieve, ik stuur je vooreerst een korte, krachtige maar welgemeende ‘Hou je goed’.
BeantwoordenVerwijderenEen bespreking van je gedicht schrijf ik later.
Alvast compliment voor de mooie foto.
Hartelijke groeten naar de Vogelpers,
Nadja
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijdereneen novembergedicht met variatie, alliteratie,speelse ritmes, ta taa. Ik heb het graag gelezen.
Wat mij meteen opviel: de mooie zeefoto bovenaan. En ook de foto met zicht door het raam.
Nog grtjes,
Roos
Bedankt, Nadja en Roos!
BeantwoordenVerwijderenSinds Blogger raar doet op mijn PC schiet het reageren er soms bij in (als je het niet meteen doet vergeet je het ;-))
Fijn dat jullie telkens komen lezen!