stilzwijgend glijdt het water naar de zee
onstuitbaar koud en transparant
wat bellen aan de kant
het hellend vlak de flagstones
en het natte kies zij roepen
op de wind
om een moment zonder stem
gestold tot ijzig glas
een leven dat verstilt de baar
die eeuwig hier voorbij
gedragen wordt
het blijft onwrikbaar
bij
© lieve de vos
31 mei 2013
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenEen echte Ode, zeer geslaagd!
Doedelzakkenconcert in mijn gemoed.
Zou je bij gelegenheid inspiratie voor soortgelijke verzen over de Zenne kunnen hebben?
Hou je goed,
Nadja
Ik was al volledig in de ban van de mooie foto. Het gedicht ernaast kan me ook bekoren. Dus Lieve, pleeg gerust nog vele gedichtjes, ik lees ze graag.
BeantwoordenVerwijderenDaag,
Roos