een vrijstaat flessenhals

een vrijmacht droog als de woestijn
vreemd gevoel van niet te weten wat
ze met je doen zachte handen
ontrafelen een duistere bedrading
prikken alsmaar in je vingers

abrupt uit je bestaan gerukt en in dit web
gespannen wil je onwetend in je eentje
slapen je maalt niet om getik gesuis
of tekens op de schermen alleen
de dorheid in je keel je knoken
kweken eelt je tong bittere gisten

catheters druppelen visioenen in je geest
kometenstaarten priemen in het licht
snijden door je donkere cocon
ver weg is de bestrate wereld
het besneeuwde land de wind
het paard in natte meersen

je bent gegijzeld in dit parallelle
zijn men waakt houdt je met slangen
in bedwang je ziet het scherp in
stoïcijns vertrouwen zo zul je
door de mazen glippen om terug
te keren naar het leven

© lieve de vos
13 april 2013

Dit gedicht werd geselecteerd voor de Top 1000 van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2013.

De beoordeling van de jury:

Een goed gedicht. Het perspectief is goed, goed volgehouden ook. Mooi dat de lezer steeds meer te weten komt. Maar het gedicht is net iets te lang, te veel beelden, een strofe minder was beter geweest.