hij speelt met jonge meisjes
in zijn landerige hoofd
die op de dakrand staan hysterisch roepend
prevelt verliefd zijn naam
een lauwerkrans van lichtjes siert hem
in de spiegel de glans van glas
en bloemen in zijn ogen die
koel zijn als metaal
briljant niet ingesteld op twijfel
heeft hij zijn ziel verwend
is mateloos kind gebleven
verbeelding het cement van
zijn brokkelige ik
pimpt zich met schijn en ideëel
verteert heeft niets te geven
poor lonesome cowboy 's avonds
op een barkruk rookt pedant
hij staart een blondje na, zij zoekt
een ander - wie kent de diepste wens
van vrouwen? hij die zoveel van hen
het beste bood - nog dromen ze zegt
hij - het zijn geen fijne dromen
de jaren werden zuur dan bitter
hij kankert zet zichzelf te kijk
verschiet zijn pijlen in de lucht
vanuit een luizig flatje met
zijn enige en beste vriend PC
een schare virtuele fans tuk
op zijn rariteit - de solitaire wesp
recept voor heisa en schandaal
helaas je schrikt als je hem ziet
met zijn decorum van geslagen hond
beducht voor priemen die hem prikken
doet hij de deur niet open, zelfs
als er niemand belt, nog naar hem vraagt
hij sluit het scherm - geen kreet
weerkaatst in de woestijn
waar tamme dieren zwijgen
hij heeft hen lief zij
zeggen niets terug
te goeïig en naïef zo werd hij wreed
misbruikt - ze vliegen af en aan
de vogels van de haat
in deze hel de ondergrondse
de trein flitst heen, hij mist hem
telkens weer
waar blijft het tijdeloos geluk
belangeloze liefde alleen voor hem
niet weggelegd – waarom?
en wacht halsstarrig tot zij
hem te beurt zal vallen
de toverfee die alles geeft
en zelf geen wensen heeft
abrupt uit de blauwe hemel
in zijn schoot
© lieve de vos
25 augustus 2011
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenWeer een gedicht om in hapjes te genieten!
Ik zie deze beklagenswaardige oude narcist zo voor mijn ogen, zittend in het Albert Park van Halle, turend naar de meisjes van het ‘Heilig Hart’ :) …
Zeer hartelijk,
Nadja
amai lieve...
BeantwoordenVerwijderenwat te zeggen, als ik er een favoriet van kon maken, dan deed ik het, wat een weergaloze schildering van dit leven hier... wow , werkelijk van genotenm om te lezen!!!
meer van dit!!
gr en geniet van vandaag!
rob
Hartelijk dank voor de reacties, Nadja en Rob, en... geniet er ook nog een beetje van!
BeantwoordenVerwijderenDag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenProficiat nog eens, je bent hiermee in "Politiek en Cultuur" als "Beste Blog van de Week" gelauwerd!
Zonnige groeten,
Nadja
Dank je Nadja! Ik geloof dat er bij Blogger nog iets hapert, want ik was daar net Heinka aan het lezen, in plaats van mezelf :-)
BeantwoordenVerwijderenWas soll's auch... ;-)
Hoi Lieve,
BeantwoordenVerwijderenattent dat je hebt gereageerd op mijn blog. Het spijt me dat ik niet eerder op jouw blog ben geweest, zoals ik wel had gezegd, volgens mij.
Hoe gaat het met je?
Mooi gedicht, hierboven. Wat mij opviel, is vooral:
- de openingszin, richting-in-duwend
- bloemen in zijn ogen, mooi beeldend, goede vondst
- binnenrijm in strofe 3 ('cement' op 'verwend')
- strofe 4, in zijn geheel ontzettend mooi neergezet
Kritiekpunten: het is me te duidelijk/ uitleggerig/ of met cliché geschreven hier en daar (bijv. innerlijke duivels). Ik kan ongelijk hebben, maar zo komt het op mij over in vooral de laatste strofen (8 en 10).
Een prima gedicht, de moeite waard om te lezen.
Ha dank je, Ruben, fijn je nog eens te lezen!
BeantwoordenVerwijderenWou nog op jouw laatste dichtwerkje reageren, maar het bleek al van je blog verdwenen te zijn... ;-)
Verder ben ik blij met je feedback! Ik heb inderdaad gelijklopende kritiek op mijn gedicht, het is nog niet 'af' (en door al dat uitleggen ook te lang geworden).
Ik doe dit jaar nogal wat studiewerk voor m'n gedichten - iets wat uiteindelijk zijn neerslag moet krijgen in iets wat meer poëtisch dan theoretisch is... hier nog niet helemaal gelukt. Ik tracht het bij gelegenheid nog eens te hernemen.
En hoop natuurlijk op nieuw werk van jou! Komt vast wel :-)
Groetjes en nog succes gewenst,
Lieve
Wat een VERSCHRIKKELIJK MOOI gedicht.
BeantwoordenVerwijderenAdemloos gelezen. En nog maar eens lezen, en nog eens, en nog eens...
groeten van Ron
Dank je Ron! Zelf heb ik het gevoel dat het nog niet àf is (heb er al wat aan verbeterd). Maar als je het goed vindt, zal ik het niet helemaal ondersteboven halen :-)
BeantwoordenVerwijderenSoms verander ik na jaren nog wel eens kleine dingetjes aan een gedicht. Wat dat betreft is een gedicht misschien wel nooit af. Een tijdje laten liggen, en dan weer door een nieuwe bril naar kijken.
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, een zeer geslaagd gedicht!