22.5.11
o schöne zeit, o abendstunde
wanneer het 's avonds koeler wordt
waar zijn de meisjes heengewiekt
op engelenverenvleugels
zij slapen op de akker
tussen bloemen zijn zij thuis
hun haren zijn verstoven in de wind
maar na zo lange tijd
hoor je diep in de nacht
opnieuw die lach
zie je dat wonderlijke meisje
op een lichtend scherm
ooit door de maalstroom opgeslokt
en voor je 't weet weer
opgedoken
nog mooier nu
en onbezorgd
want kijk
zo is het
ach
er zullen altijd
meisjes zijn
© jindoni
14 mei 2011
Meisjes IV
III en IV: voor mijn nichtjes, voor Pauline
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenWeer zo prachtig, klankrijk en ontroerend! Wel een beetje (?) existentialistisch. Of vergis ik mij?
Zeer dankbaar,
Nadja
Dank je Nadja! Ik vergat te antwoorden - vroeg me af wat je in dit geval bedoelde met "existentialistisch"?
BeantwoordenVerwijderenDag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenMet “existentialistisch” bedoel ik de pessimistische filosofie van “je wordt geboren om te sterven” waarbij de dood geïdealiseerd wordt…’t was zo’n indruk die me overkwam bij het lezen.
Levensvrolijke groeten,
Nadja
Haha nee, helemaal niet! De dood is nooit leuk en zeker niet iets om te idealiseren...
BeantwoordenVerwijderenIk bedoel eerder de filosofie dat er altijd nieuw ontstaat. Grootmoeders sterven en tegelijk worden kleinkinderen geboren, bijvoorbeeld - zeker in een grote familie als de mijne.
In dit gedicht ook heel concreet: plots zie je op Facebook een stralende foto staan van een meisje, dat als twee druppels water lijkt op, jawel, die lieve vriendin, die in het jaar na haar geboorte is bezweken :-)
Lieve, ik ben opgelucht, dankjewel voor deze uitleg. Gelukkig had ik dus een volledig verkeerde indruk! Zo is het heel mooi. Existentialisme, weg ermee! En bedankt voor deze ‘lebensbejahende, frohe’ gedichten met zo een prachtig thema.
BeantwoordenVerwijderenTot volgende keer,
Nadja
Wat is maalstroom toch een mooi woord.
BeantwoordenVerwijderenHeel klein gehouden dit slot. De verschillen in deze fraaie serie zijn groot, maar dat maakt het juist verrassend als geheel.
Erg mooi.
groeten van ron
mmm wat een indrukwekkende serie lieve... fraai en hier nauw naar het eind toegewekt, knappe woorden!
BeantwoordenVerwijderengraag gelezen
gr
rob
Dank je Ron en Rob!
BeantwoordenVerwijderenNu effe niet veel tijd, later wat meer commentaar.
Groet,
Lieve
Hoi Ron en Rob,
BeantwoordenVerwijderenTussen twee "uit-vluchten" door nog even naar de reacties kijken...
De reeks is inderdaad zeer divers qua toon en stijl - wat sommigen een bezwaar zullen vinden. Anderzijds hou ik ervan aspecten van een thema te belichten, zoals hier het rouwen. Het eerste gedicht is bijvoorbeeld verbloemend, het tweede opstandig, het derde kan "idealiserend" lijken ten aanzien van wat toch een rauwe werkelijkheid is: het sterven van kinderen en jonge mensen.
Gevoelens wisselen en kunnen naast elkaar bestaan, althans zo voel ik het.
Nogmaals dank en vriendelijke groet.