18.4.11
Grootmoe
groot als een licht
gebogen kaars
zo kende ik je
met dat weerloze boeket
van meiklokjes
het leed zorgvuldig opgevouwen
tussen gestreken lakens
getemperd door lavendel
beheerste je oude verhalen
lezend de lengte van de nachten
woorden fijn verstrooid in stiltes
het enigma van een glimlach
al splijten scherven in je buik
alleen een floers over een
voorhoofd van grijze steen
en na de glans van dwarrelend stof
en bloeiend zevenblad
de tinteling van champagne nog op de tong
zocht je je witte doodsbloes in de koffer
vervloeiden ogen in het golvende moiré
© jindoni
17 april 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenNog vlug een lofwoord voor we vertrekken: Dit gedicht is weer PRACHTIG, STILLE ONTROERING. Proficiat en dank!
Zeer hartelijk,
Nadja
Héél mooi, echt je hebt jezelf overtroffen!
BeantwoordenVerwijderenDank Nadja, en een fijne vakantie gewenst!
BeantwoordenVerwijderenHé dank je Suzanne, doet me plezier! :-)
ja ook mij maakt het even stil, ik heb mijn grootmoeders nooit gekend maar kan me er nu iets bij voorstellen... dank je wel
BeantwoordenVerwijderengr rob
Dank je Rob! Het gaat hier om de grootmoeder van mijn kinderen. De mijne ook nooit gekend...
BeantwoordenVerwijderenFijne poëzie die emotie opwekt!
BeantwoordenVerwijderenDe foto geeft meer-waarde aan deze gevoelens.
Dank je wel! Jouw foto's zijn ook inspirerend. Misschien schrijf ik er eens een gedicht bij :-)
BeantwoordenVerwijderen