28.6.10
Spring in 't veld
grotere voeten dan de hondjes
nee, zij zakt niet door de sneeuw
op de vlakte toert ze rondjes
imiteert de oehoeschreeuw
stevig in de grond verankerd
ongeduur niet een moment
in het hoge gras niet wankel
weer en wind haar element
slapen op de picnictafel
midden het natuurgeweld
op het wijde open kavel
buizerd hangend boven 't veld
scheert de rover rakelings over
snuift een paard der in de nek
duikt ze weg - en 't is weer over
hupt en springt ze als een gek
desolaat het panorama
veel ruïnes maar geen spook
hagel wel vervelend mama
en die stomme midges ook
klautert over stronk en stromen
pas op ardje, dat is link!
nee, ik zal niet vallen oma
want ik ben nog jong en flink
© jindoni
18 januari 2010
voor Arden
23.6.10
De klif
ben je eindelijk gemeerd
aan de oude kust
nog een stap verder
in de top van de mast
laat je in de leegte vallen
en leven bruist onstuimig over
hoe zoet de bloesemhoning
hangend aan een boomwortel
boven het ravijn
een briesje koud en stil
de theehut geeft geen krimp
enkel vlokken zweven
bemodderd stap je op de bus
geen mens die staart
© jindoni
20 juni 2010
Gepost door
Lieve De Vos
op
23.6.10
Labels:
geluk,
leegheid,
loslaten,
onbestendigheid,
weg
2 opmerkingen:

18.6.10
Hera
een meisje naaide het kleed van haar leven
met trefzekere witte steekjes
maar eva's rijpheid kleurde rood
een man doorbrak de cocon
hoe gretig kwamen kinderen blond en bont
en gooiden alle regels om
dochters scheurden het weefsel
haar ijzeren kern smolt en kolkte
in magma van woede
tot het felle omhulsel slonk en
vuur tot vonken luwde
nu sterft ze elke dag een beetje
de moeder heeft geen borsten meer
haar grijze zonen leerden zorgen
© jindoni
26 februari 2010
13.6.10
Zinkend zand

schroomvallig heb ik het water benaderd
mijn voeten ontbloot
in ontzag het betreden
met blijdschap
zoals men de liefde beroert
nog immer suist de hoorn van de meerman
de wijze die uitbarst in branding
en stormen bedaart
een kleine zeemeermin baart
zijn groene haren nu grijs
en zuigend trekt de eb aan mijn benen
ik duizel en knipper
tast naar de einder
waar alles wijkt, alles smelt
ah die onmetelijkheid
de lokzang van leegte en dood...
nu wandelen in een zonnig park
© jindoni
8 juni 2010
11.6.10
Gefundenes Fressen
verbeelding prikkende scherven van plaatjes en
strings, volstrekt verteerbaar met dik pak fritten
dan trapsgewijs blowen tot spectrumkleuren
spuiten en springen uit 't blauwe dak
de cast compleet op locatie, sujetten onoorbaar
en aaibaar, plus biljetten voor studio afhaalbaar
verstelbare moersleutel kant en klaar, voor vaste vijs
zonder toeslag op prijs, pijptang voor aftuigen bruikbaar
rods kuif en gekeel op compact disc. bluf, halve kut en
kul per kilo in gruis, standaard toegeleverd franco huis
mis onze verblindende offerte niet, onverbindend
naar prijscouranten vol kranten, krenten en kanten
© jindoni
31 mei 2010
genomineerd voor een wedstrijd op DichtTalent
readymade of objet trouvé
opgave: wie schrijft de leukste, orgineelste interpretatie van deze gevonden woorden: "meer dan 150 standaardkleuren, dat geldt voor platen, stringers, de rods en de fritten, billets, casting cullet, maar ook blowing cullet op voorraad - u kunt billets per stuk afnemen en cullet per kilo, ook halve platen zonder meerprijs - in de studio kunt u zelfstandig werken of met onze hulp uw werk uitvoeren"
Gepost door
Lieve De Vos
op
11.6.10
Labels:
consumptie,
humor,
kleuren,
muziek,
nonsens,
plezier,
scherven
2 opmerkingen:

9.6.10
Lente zestig
winderig wappert de vlakte
een adem hoorbaar - zonder zucht
wint de zon haar trage klim
nog liggen graspollen blond alom
een moeizame fietser krimpt ver weg
je kind verdwijnt aan de kim
het huis ligt stil nu, de voorjaars-
kachel gaat uit - al warm
in de rug met wat trek in de nek
draait de molen tollend stroom
terwijl ondergronds de groei
te voorschijn schiet, geplooide
blaadjes in knoppen spannen en
bloemen sleutelen aan schaarse kleur
zul je - hoe lang nog - met kleuters
stoeien, met eten klooien, het leren
even vergeten, weer kind zijn alvorens
versleten aders begeven
© jindoni
25 maart 2010
een adem hoorbaar - zonder zucht
wint de zon haar trage klim
nog liggen graspollen blond alom
een moeizame fietser krimpt ver weg
je kind verdwijnt aan de kim
het huis ligt stil nu, de voorjaars-
kachel gaat uit - al warm
in de rug met wat trek in de nek
draait de molen tollend stroom
terwijl ondergronds de groei
te voorschijn schiet, geplooide
blaadjes in knoppen spannen en
bloemen sleutelen aan schaarse kleur
zul je - hoe lang nog - met kleuters
stoeien, met eten klooien, het leren
even vergeten, weer kind zijn alvorens
versleten aders begeven
© jindoni
25 maart 2010
6.6.10
Haggis, neeps & tatties
Als vroeg op 't jaar, zoals gewend
de dichter weer aan zet is
door pijpers in hun dracht onzacht
de blaasmuziek gered is
de knolraap uit het slijk met de
patattenriek ontzet is
de balg vol schaapsrestant geprakt
de havermout geplet is
dan heeft u elk ingrediënt
voor haggis, neeps and tatties
Voordat op zilver opgedist
om retoriek gewed is
geen spitse speech noch toast gemist
niets artistieks belet is
neemt liefst de host of guest het woord
drinkt op de Queen, de laddies
Geniet geen waterzooi, beslist
maar kost die rijk en vet is
pikant gekookt gegaard gesmoord
't is haggis, neeps and tatties
Wie lust nu liever kalfsragout
als hier in 't hoogland wet is
dat hutsepot van zwijn of koe
geen spek voor deze bek is?
Terwijl de winteravond valt
nadat het mes gewet is
en 't oude lied weerschalt dat
authentiek door Burns gezet is:
Loch Calders water wordt old malt
bij haggis, neeps and tatties!
© jindoni
8 februari 2010
voor Kenno
Haggis, neeps & tatties: Schots nationaal gerecht, bezongen door Robert Burns
Illustratie en voordracht
Gepost door
Lieve De Vos
op
6.6.10
Labels:
Burns supper,
doedelzak,
feest,
schotland,
whisky
Geen opmerkingen:

2.6.10
Aangekomen bij wat is
we zijn uit onze brandende huizen gevlucht
langs kronkelweggetjes door het woud
achter iedere bocht loeren adders, teken en
demonen, nare protozoën met uitpuilende ogen
voetangels en schietgeweren staan op scherp
onze huid gekrast van het vele katten geselen
komen we eindelijk weer tot rust
er is niet veel nodig: vier muren, een dak
en vensters aan alle zijden, die het lenige
hout tot stijlvolle schermen versnijden
de grote ruimte is stil, om ons heen beweegt niets
de zitkussens leeg en niemand nog daar
muizen en konijnen zijn aan onze breinen ontglipt
alleen het gewicht van warme adem
blijft zweven in het middaglicht
herinneringen piepen als kindersnoetjes om elke hoek
klamp je niet vast, want alles gaat voorbij - gooi
de trossen los en nostalgie drijft achterwaarts de vijver af
geen bedrieglijke spiegeling meer in de lucht
en zie, het groen van nu is mooier dan ooit geweest!
© jindoni
8 mei 2010
Gepost door
Lieve De Vos
op
2.6.10
Labels:
bloei van algen,
brandend weefsel,
weg van de vogel
Geen opmerkingen:

Abonneren op:
Posts (Atom)