een strijder voor je voeten uitgestrekt
bijna een blik haast een glimlach
hoe rijk ook de aarde
je ruikt ze niet
hoe rijk ook de aarde
je ruikt ze niet
het is te mooi voor echt. ik schrik
als iemand zegt een taliban
dan geeft het niet
zijn weefsels zijn gebleekt als was
zijn leden brosse stokken
inwikkelen wil ik ze
met dekens dit was even
iemands kind
een beeld steriel gestold
geen stank en geen gedonder
hitte stof of gure wind
gevaar je houdt je adem in
dit is een droom
dit is een droom
een tunnel - daar
het licht
glazig zweef je onder water
te midden van oeroude wezens
sepiakleurig gefixeerd
in barnsteen gevangen als
een lijk in nutteloze grond
het zuivere vuur ontroofd
uitgepuurd
en nergens voel je nog het
wufte wiegen van de klaproos
graan of stoere zonnebloemen
geen soldaat omarmt
zijn stervend paard
enkel verdriet waart rond
in deze lege hal een pantheon
staart naar de open hemel
centraal het nulpunt
waar de loodlijn zwaait
de slinger van het lot
bij een fototentoonstelling
© lieve de vos
30 december 2014
zie hier de oorlogsfoto's van Luc Delahaye
bij een fototentoonstelling
© lieve de vos
30 december 2014
zie hier de oorlogsfoto's van Luc Delahaye
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenBeste wensen en blijf verder publiceren!
Hou je goed,
Nadja
Dit is weeral een mooi gedicht - (reeds geplaatst op 1 januari - zie ik- maar ik lees het pas nu). Ik sluit mij aan bij de commentaar van de persoon voor mij: blijf verder publiceren!
BeantwoordenVerwijderenNoig grtjes,
Roos