de dood overwonnen

we hebben
de deur achter ons dichtgetrokken
en de zon in de ogen gekeken

we lezen nu boeken die ruiken
naar blank papier
vers geplukt in andermans tuin

mensen allerhande
ze fietsen voorbij in witte gewaden
we peilen hun schijngestalten

de wind blaast streng maar stijlvol
zuivere gedachten over de dijk
ontfermt zich over onschuld

het zand dat zich verschool
achter de aangedikte duinen
heeft zijn verzet gestaakt

vandaag is
zo mogen we zeggen
de dood overwonnen

©  Eric Rosseel

met dank voor de toestemming

Missen

1.

wij vreesden voor
de reusachtige rode beuk
maar na het vellen
sloot het landschap zich vanzelf
alleen de duif vloog radeloos rond
voor ze zich los kon rukken

jij kwam en ging met de wind
het grind
knarste niet
onder jouw voeten
en je liet geen spoor

22 januari 2010

2.

toen de eclips volledig werd
stond je in het donkere bos
genoot de stilte van de vogels en de reeën

ik, als martha
rammelde met de pannen
terwijl yuno soetra's studeerde
en lilian fiches klasseerde
maar wie begreep de diepe geest?

23 januari 2010

3.

er was een tijd
dat allen vrolijk
goeiemorgen sensei riepen

maar als ik jouw tombe nader
in de schaduw van de zijne
onder de eiken
voel ik slechts as in mijn mond

23 januari 2010

4.

wierookstaafjes
verwekken kanker
het walmt als de
kaars verdrinkt

gloeiende kolen
spatten uiteen
je kunt op de
sintels dansen

iedereen zegt
waar rook is, is vuur
maar wie stookt
het vuur?

28 januari 2010

5.

leeggezogen
geen ontkomen
in dit kaartenhuis van dromen
vreet de kreeft zijn weg
't gebeente bezwijkt
nog eenmaal lichten
gebit en ogen
eka's merg
overleeft de tijd

6 februari 2010

6.

uit straatstenen kiemde muziek
en lucht omstuwde met weelde
de jubel van meisjes ademloos

totdat snaren knapten en zalig gezang
in zwijgen van pijen verkeerde
de lont uiteindelijk dook

nog een keer zei je:
zo leven gaat ook - toen
werd de dood geïnjecteerd

23 februari 2010

© jindoni

thema: herinneringen aan een gestorven meester

De nocturnen

't geruis van pijen stuitert pijn
stom luiden de completen
blind het weten vergrauwd het dijn
geilig en gauw het greten

bij wezen wordt 't sekreet ontmijnd
terwijl het nachtblauw duistert
het kruist geniepig huist venijn
heeft spel en stond ontluisterd

dit zwijgen dat zeer wonden snijdt
zal rauw noch trouw gedijen
bekruipt bespringt het oude krijt
nog huilend klauwen harpijen

© jindoni
23 maart 2010

thema: kindermisbruik in instellingen

Citaat

"Terrible ou pas
difficile ou pas
ce qu'il y a de beau
de noble
de religieux
de mystique
c'est d'être heureux."

Arnaud Desjardins

Gare d'Austerlitz

de metro heeft zich gerept

zijn trappen weten van lijdzaam slepen

nauwe deurtjes klappen snel dicht

geen attentie voor je gezicht

doorlopend wordt hier verbouwd

bestel een koffie, blijf ongestoord

negeer het gedrein van salut les copains

die vijfenveertig toeren stoppen nooit

stel je vertrek nog even uit

spied om je heen, de wereld is sloom

en de toekomst ziet jou niet

al lang ligt de zomer hier stil

© jindoni
3 mei 2010

Apolloon

een zoon, zijn moeder ongenode, vloog voortijdig uit
ging struinen door veld en weide, een schare kinderen
om hals en hand - het zingen was nooit veraf

zijn muze doordrenkte het slaven van lange dagen
verkende mensuren en tijden in klare hymnes
en wekte met stillende kracht

de gonzende korven zijn nu leeg, de druiven gerooid
nog brouwt hij uit wrange sleedoornvruchten zoete wijn
om straks, als de houtduif weer haar groet roekoet
bedachtzaam madeliefjes te zaaien in het gras

© jindoni
2 maart 2010

Zwart

op een enkele foto frêle en wit
zonder spoor van frivoliteiten
ging grootmoeder zwart gekleed
haar herinnering stierf een vroege dood

aansluitend de jonge moeder
onaanraakbaar in tijden van rouw
getekend te midden van kinderen
in een aura van zomers licht

generaties later een tienerdochter
in haveloos donker verzet
met scheuren en haren geschoren
een piercing hier wat rafels daar

de wijze met koperkleurig gelaat
gaf zijn bhikkhu's saffranen gewaden
nu verft men alle kesa's zwart
het gif wordt geloosd op het water

mijn zwarte kleed aan den lijve gehavend
een web van draadjes en gaten
zal op het laatst door het vuur verteerd
rond dit uitgewoond ik tot as vergaan

© jindoni
26 april 2010

De ijsbreker

De roerganger geeft kalm, geestdriftig,
aan de breker koers genoeg.
Dwarsscheeps en in een laag register
klinkt slagwerk van de schotsen.
Het vaartuig met versterkte boeg
gewend aan graden kou en lengte
laat zich uitbundig botsen
op massa’s in de zeeëngte.

Totdat het op zilver wordt gedragen.
Bewegingloos, een lichte rook komt
buigend uit de schoorsteen
stijgt op in vlagen, draait.
En de bemanning die voorheen
nooit angstig was verstomt.
Er knettert licht, de poolwind waait.

Versieringen van houtsnijwerk
kristalliseren in de lucht.
En snel maar vrijwel ongemerkt
bevriest zelfs elk gerucht.
Dat wijst erop dat genoemd schip
zich lijdzaam schikt naar lange rust.

De klampen kraken in verstilde grip.
De lampen doven, diepe mist
naakt van de koude kust.
De kapitein heeft zich vergist.

© Jacob Meinardi
met dank voor de toestemming

Menselijk tableau

Vandaag is de zon geland
narcissen vlammen aan de hemel
verbloemd raken stekels en verwering
taai verwortelen de ranonkels

en weer razen wereldse dagen
troepen gakken en kakelen
het obligate geblaat en geklaag
niet te bedaren, met cyclisch loeien
en schurend cirkelzagen
in vlees en hout
een bourdon van geronk en gedaas

tot het dissonante stemmen verstomt
op wat ver geblaf na
en stilte uit de bodem stijgt
waarop onbeweeglijk neergezegen
de droesem kil bezinkt

in de heldere avond
wordt de ransuil gewekt
hij spitst zijn oorpluimen geluidloos
speurt het onkenbare af

en 's nachts verheft de man van as
zijn stem en zingt
en het meisje van ijs
versmelt in een golvende dans
onberoerd hoeft zij geen vrucht te baren
want onder het zwijgende gras
krijgt de engerling ogen en vleugels

© jindoni
7 april 2010

gepubliceerd op Verlaine 21-7-10: Verlaine schrijversmagazine

Einde winter

voor even laat
de zon zich wekken
en keert zich snel weer om
velden en bergen liggen bedekt
met donkerbruine wol

en toch dat licht, vlekken
sneeuw in de verte
de vlag van een hert
plasjes water, wat berken
en o, zo wit:
zwermen meeuwen achter de ploeg

© jindoni
21 maart 2010

Limmatplatz

Je kunt er zwemmen
je laten drijven op de stroom
tot de netten van de Letten je vangen
de snelle vaart van appelzeeblauw-
groen smeltwater op weg naar de Rijn

je kunt er schuilen onder de brug
met een cafe latte kijken over het plein
waar uit alle hemelstreken
onder de platanen neergestreken
kruimels en graantjes worden gepikt

hier raakt het dak van de wereld
de onderwereld, sletjes en dealers
slenteren langs vitrines met rood en geel
koper, kleurige sari's een glimlach in geuren
van kerrie wierook en visvocht gehuld

en nergens zo gul de vruchten zoet
de honingmango's rins de frisse mispels
je loopt er in en uit als thuis
Sera aan de kassa berustend
terwijl vader groenten hoedt op de stoep

en in het cafeteria op de hoek
Albert met z'n onvermijdelijke boek
steeds in voor bijpraten lachen en zwijgen
argeloos gedachten laten drijven
want eenvoud behoeft geen tijd

gezwind snapt de valk van de Migrostoren
in duikvlucht zijn portie weg
wanneer blauwe dienders de aftocht blazen
liggen verlaten rails in de straten
napuffend onder de zon

© jindoni
13 april 2010

Letten

Mensenheugenis

 
zoveel beelden
doorleefd in aftastend samen
snipperen van prei
vullen van lijsten
nemen van maten

we liepen blootsvoets
op strosandalen
in het schrille berglicht
over sneeuw langs een meertje
en op de derde dag
wrikten we eensgezind
de zon te voorschijn

geluk spatte van gezichten
broos als kristal zo bleek
aan de voet van bepoederde reuzen
terwijl champagne ijl
in glazen parelde

hoe graag vouwde ik
je met schimmelplekjes
bespikkelde kolomo
en smoezelige witte kimono
voor het huiswaarts keren

wij allen
zijn er nog steeds
geluidloos verenigd
boven de bergen
één universele
geest

© jindoni
4 januari 2010

thema: herinneringen zenstage in de bergen

Kennismaking

Oog in oog
voor het eerst in Blelack House
mekaar langdurig opgenomen
ingeprent

Vrienden porden: komaan nou
het is je kleinkind!
Van een stille luchthaven opgestegen
in een rijk land
en haast tweeduizend kilometer verder
in een klein vliegtuigje
in de stormwind geland

Benauwd moe akelig
autorit met de ramen open
in november
en vele malen stoppen

Jij, twee maanden
de rust zelve
keek me ernstig aan
in het onverwarmde huisje
op de wereld gekomen
bij een streepje ochtendzon

Toen en daar heb je me geadopteerd

© jindoni
13 oktober 2009