de leegte van de morgen
wiekt op in de felle zon
een motor scheurt te snel
voorbij - wat blijft? een ver
gezoem getater en gekras
is het het lachen van degenen
die verdwenen? hun ademen
dat tintelt op mijn huid? de
trage golfslag die mij draagt?
zij stegen naar de bergen op
lichtvoetig onbezorgd
het zong in hen vivace en
con brio want komaan
de tijd duurt kort!
één welgemikte klap
een hond onder de wielen
een slang wordt op het erf
met ruberrook bestookt
sist ze - ten aanval - kronkelt
in de vlucht? niets baat
hier is haar uur geslagen
zo worden ook geliefden
in één slag geveld
iets brandt er in hun ingewanden
een kiem van vuur een
weerlicht in het bloed
het manco van de tijger die
zich schuilhoudt voor de dag
hoor ik zijn laag gesnor?
de ogen van het spookdiertje
gaan straks onschuldig open
in de nacht
© lieve de vos
11 oktober 2013
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderen„ lichtvoetig onbezorgd
het zong in hen vivace en
con brio want komaan
de tijd duurt kort!” vind ik prachtig.
Maar wat daar in de verte lokt, snap ik niet.
Ik doe een gok: Zou het de dood zijn?
Hou je goed, Nadja
Ik geloof dat je wel goed gokt, Nadja. Al zal het altijd een raadsel blijven, waarom gezonde jonge mensen zo vroeg heengaan...
BeantwoordenVerwijderenHou je intussen goed en gezond!
Lieve