zin: animo genoegen smaak voorliefde wens betekenis begrip gevoel gezindheid frase stemming


27.2.11

Zonnewind




alsmaar wordt met bijltjes gehakt
uitgebeend met lancet en scalpel
spaanders en vezels vliegen in het rond
verstuiven onder de meedogenloze
magnetische zonnegolven
en sterren die elkaar
licht noch ogen gunnen

er wordt in modder gewenteld
de particuliere drek
vlijtig rondgespoten
eenieder tracht zich te redden
leven geest en vege lijf

ik zet me op de ruige vlakte
waar ik op eigen ademkracht
zacht en suizend uitwaaien kan
liever dan met wrakke knieën
over scherpe spitsen te lopen

raak vergeten in de leegte
waar het kleed mij liefdevol omhult
ik kan er kou en hitte worden
mij vermeien
in de smaak van hete thee
endemische en vreemde pepers vreten
men zegt zij koelen de inwendige mens
verassen weerbarstige virusnesten

straks na het snoeien ga ik weer
vertrouwde piepers planten
delf lauwe kuiltjes
trek rechte voren

© jindoni
27 februari 2011

5 opmerkingen:

  1. Ah wat een lekker ruw, op zijn tijd, vers Lieve.

    Na actie de contemplatie, fraai beschreven!

    Groet Rob

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Rob,
    Ik hou wel van verschillende stemmingen in een gedicht - weet niet of iedereen dat apprecieert.
    Dank in elk geval voor de jouwe!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je Henk! 'Sprankelend' doet me veel plezier :-) (heeft enige worsteling gevergd...)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Awel Lieve,
    Wat mij in dit gedicht bijzonder bevalt is het RYTHME. Bij het lezen geraakt men zowaar van een bergaf rit in volle vaart in een draaikolk en zo op de bodem met zachte landing (Oef!). Hervorragend, uitmuntend!
    Beste groeten,
    Nadja

    BeantwoordenVerwijderen