in grijze lucht
geen kinderkreten
herinnering als hout
bleek afgesleten
het krijsen van ijzers
op de beek vergleden
rond de kachel in huis
een grimmig gegrol
dan stilte
tot de waterketel suist
in een geur van splinters
en kolengruis
bij valavond buiten
stampvoeten op de stoep
de intrede besmuikt
een klap met de klak
geen woord
geen geluid
in de oven hete stenen
voor het bed
en kille bloesems op de ruiten
harten doorkerfd van oude veten
en bittere strijd
niets is vergeten
alleen op ijs gelegd
in deze barre tijd
© jindoni
14 januari 2010
Mooie foto! Mijn favoriet tot nu toe en wat past die foto bij dit gedicht.
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht loopt lekker, mede dankzij de (schijn)rijm, en is in de stijl van eerdere gedichten geschreven.
Het gedicht valt, als ik de balans op maak, niet bij me in de smaak. Het is te persoonlijk (ik houd niet van veel gevoel in gedichten), en het bevat geen moderne taal.
Dit is de laatste keer dat ik mij uitspreek namens mijn smaak, maar ik vind het altijd zo nietzeggend om alleen maar met 'mooi' of 'leuk' te reageren op gedichten ;-)
Natuurlijk moet je je uitspreken Ruben, dat is toch veel interessanter dan alleen maar 'mooi' of 'leuk'!
BeantwoordenVerwijderenMaar aangezien mijn inspiratie voor het ogenblik in winterslaap verkeert, publiceer ik maar eens een paar 'oudjes': dit is van vorig jaar dus, ik zou nu ook niet meer zo schrijven (alhoewel ik niet ga beweren dat het intussen 'beter' geworden is).
Groetjes en bedankt voor het reageren!
Ik kom bij jou zeker nog langs, maar ik moet ze nog een paar keer lezen ;-)
Nou, ik vind het spelen met klanken in dit gedicht wel aangenaam. Vooral een sfeerplaatje dat mij toch niet slecht bevalt.
BeantwoordenVerwijderenAls we het dan toch over 'oudjes' hebben: eentje hoort toch eigenlijk wel op deze blog thuis: het zeer indrukwekkende Lanting-paviljoen! Een prozaisch groots gedicht, nog altijd een van mijn favorieten en misschien wel de grootste verrassing die ik ooit las op DichtTalent!
groeten van Ron
Dank je Ron! Ik dacht eraan van een paar van die lange prozagedichten ook te publiceren. Anderzijds... het is een beetje barok, een stijl waar ik nu wat aan begin te twijfelen. Maar aangezien ik voor het moment niks beters heb... ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk moet toegeven dat prozagedichten geheel binnen mijn smaak vallen, ook als ze barok van aard zijn.
BeantwoordenVerwijderenAan de andere kant: welke dichter twijfelt er nu niet?
groetjes Ron
Ja, misschien moet ik dat ook weer eens overwegen...
BeantwoordenVerwijderenBeter proza dan geforceerde 'poëzie', nietwaar? ;-)
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenHet “Koud vuur” leidt mijn fantasie in de Vogelpers (“Vou-gel-pjèsj”, lelijk – Lach). Ja, deze sfeerplaat evoceert bij mij deze lange straat waarvan koud vuur een kenmerk is. Hoewel er beslist in de verborgenheid eniger huizen ook heet vuur gloeit en zelfs hete vuren kunnen laaien…
Marguerite Bervoets (Franstalige lettervrouw 1914-1944) muntte ook uit in symbolistische poëzie in proza. Haar tragisch einde – onthoofd te Wolfenbüttel) verhinderde helaas dat haar talent tot volle bloei kon geraken. In Memoriam. Als een gedicht me niet of minder aanspreekt laat ik het ook weten, maar “Koudvuur” lijkt me helemaal niet geforceerd, in tegendeel. Het bevalt me gans goed.
Hartelijk,
Nadja
Dank je, Nadja. Mij herinnert het aan de sfeer van mijn geboortedorp in de jaren vijftig, met soms meedogenloze familievetes onder harde levensomstandigheden.
BeantwoordenVerwijderenIk zal Marguerite Bervoets eens opzoeken, dank voor de tip!
Dank je wel Jindoni,
BeantwoordenVerwijderenIn alle bescheidenheid kan ik zeggen dat “Politiek en Cultuur” de best gedocumenteerde blog over Margerite Bervoets is, die online is. Klik op de label “Marguerite Bervoets”. Laat me zeker iets weten!
Lieve groetjes,
Nadja