flappert het leer van tenten
kleren die ruiken naar oude aardappelen
hun bleke kiemen reikend naar de dag
licht versplinterd in geknetter
van ijzige lopen
schuim piept en kraakt onder
wolvenpoten
in de stilte na de knal
van een doofstomme jongen
soldaten schoten gaten in groepen
moeders
de meute uit op het verslinden
van kinderen
zingend werden zij omsingeld
in een rondedans die het land
terugbad in hun smalle handen
vingers wijzen naar de leegte
de koorts gevallen
vrolijk haast de slaap
van laatste bevroren dagen
een gevlekte eland zonder gewei
wordt niet meer gewekt
zijn foto's een jachttrofee
klappert de witte vlag
over de vlakte waart
de kwetsbaarheid van vaders
Wounded Knee, 29 december 1890
© jindoni
15 januari 2011
Zeer indringend Lieve, ik vind dat het ook een beetje over Tibet kan gaan, maar dat ben ik maar. Knap vers in jouw gebruikelijke mooie wollige taal, fraai!
BeantwoordenVerwijderengraag gelezen dus
gr en een fijne dag gewenst
rob
Dank je Rob. Het is (helaas) nog steeds een thema, dit uitroeien van medemensen...
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Lieve