15.11.10
Herfstmoment
nooit was een morgen zo stil
en het licht zo klaar
de wereld bont en kleurrijk als
geen zomer in het zuiden
een enkel buitelend blad
landt schrijlings op een tak
en één spint als een tol
aan een onzichtbaar draadje
o schittering
de lage zon verblindt me
zacht - dit is geluk
ik hoef niet naar Patmos te gaan
© jindoni
31 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Jindoni,
BeantwoordenVerwijderengraag gelezen allereerst, nu het nog herfst is.
De laatste twee regels spreken mij, omwille van hun inhoud, erg aan; 'zacht - dit is geluk', een zin om uit z'n context te rukken, wauw!
Groetjes
"de lage zon verblindt me zacht" was het oorspronkelijk - maar dat is het voordeel van enjambementen hé ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad: gewoon 'zacht' is vaak voldoende voor geluk! :-)
Ja, dit gedichtje heeft een jaar moeten wachten. Toen ik het schreef had ik DichtTalent nog niet ontdekt (en nog lang geen blog...)