12.7.10
Uitgeleefd
het doek is daverend gevallen
het bordes brokkelt af
in een trilling van onkruid en stof
binnen krabbelen nagels
aan lagen behang
zoekend naar sporen van tempera
aangemaakt met eigeel en liefde
we zetten onze voeten opzij
voor de splinters van kerstballen
iedere acht jaar
betreden ze nieuwe paden
ik druk je aan mijn borst
de laatste druppel
belegen kruidenbitter
smaakt zoet
© jindoni
4 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hiermee riskeer je stilaan op sommige plaatsen niet langer gelezen te worden :) Zo gaat dat nu eenmaal: hoe beter, hoe meer lezers je werk zullen overslaan. Tenzij je plots kunt zwaaien met een attest dat je een nichtje van Herman De Coninck bent.
BeantwoordenVerwijderenHet woord "tempera" bracht me wel uit mijn hallucineren. Dat woord kende ik niet en het kwam me over als Latijn in een verder Nederlands dat nergens hoogdraaft, integendeel. Doorgaans maak ik geen deatilopmerkingen, maar het woord stootte mij uit het gedicht. Maar misschien hoorde ik dit woord te kennen.
BeantwoordenVerwijderenGeen idee hoeveel mensen het woord 'tempera' kennen (een oude verftechniek, nog voor de olieverf...)
BeantwoordenVerwijderenEn nog dank voor de waardering! Inderdaad, het aantal lezers op de sites is aan het dalen ;-)
Misschien klinkt het woordje 'tempera' minder vreemd (minder Latijns) als je weet dat de klemtoon gewoon op de eerste lettergreep ligt (zo breekt het ook het ritme niet).
BeantwoordenVerwijderen