ben je eindelijk gemeerd
aan de oude kust
nog een stap verder
in de top van de mast
laat je in de leegte vallen
en leven bruist onstuimig over
hoe zoet de bloesemhoning
hangend aan een boomwortel
boven het ravijn
een briesje koud en stil
de theehut geeft geen krimp
enkel vlokken zweven
bemodderd stap je op de bus
geen mens die staart
© jindoni
20 juni 2010
Ik onthou me van comment: het risico op vogels die aardbeien komen pikken, is immers niet denkbeeldig. Je weet toch hoe ik tegen het stuk aankijk.
BeantwoordenVerwijderen:-)
BeantwoordenVerwijderen