zin: animo genoegen smaak voorliefde wens betekenis begrip gevoel gezindheid frase stemming


17.5.10

Apolloon


een zoon, zijn moeder ongenode, vloog voortijdig uit
ging struinen door veld en weide, een schare kinderen
om hals en hand - het zingen was nooit veraf

zijn muze doordrenkte het slaven van lange dagen
verkende mensuren en tijden in klare hymnes
en wekte met stillende kracht

de gonzende korven zijn nu leeg, de druiven gerooid
nog brouwt hij uit wrange sleedoornvruchten zoete wijn
om straks, als de houtduif weer haar groet roekoet
bedachtzaam madeliefjes te zaaien in het gras

© jindoni
2 maart 2010

4 opmerkingen:

  1. Het valt me steeds weer op je gedichten baden in een wereld van onschuld en eenvoudigheid, een reële wereld die wel ver staat van de even reële wereld van lawaai, kakafonie en brutale wreedheid. En dan denk ik: zou daar tussen de regels niets rimpelen van tegenstrijdigheid?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Eric,

    Hartelijk dank voor je reactie, die is wel pertinent! :-) Maar tegenstellingen zijn een essentieel onderdeel van het leven, nietwaar?
    Ik heb in elk geval ook hardere gedichten. Misschien wordt het tijd dat ik die ook eens aan de beurt laat komen...
    Beste groet en dank je voor het lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Behagende taal. Meerdimensionaal gedicht.
    En met het woord `mensuren' heb ik als snaarinstrumentreparateur wel wat.

    Groetjes, Jacob

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank Jacob - op de een of andere manier heb ik vergeten tijdig te reageren. Bij deze dus, en beste groet!

    BeantwoordenVerwijderen