27.2.11
Zonnewind
alsmaar wordt met bijltjes gehakt
uitgebeend met lancet en scalpel
spaanders en vezels vliegen in het rond
verstuiven onder de meedogenloze
magnetische zonnegolven
en sterren die elkaar
licht noch ogen gunnen
er wordt in modder gewenteld
de particuliere drek
vlijtig rondgespoten
eenieder tracht zich te redden
leven geest en vege lijf
ik zet me op de ruige vlakte
waar ik op eigen ademkracht
zacht en suizend uitwaaien kan
liever dan met wrakke knieën
over scherpe spitsen te lopen
raak vergeten in de leegte
waar het kleed mij liefdevol omhult
ik kan er kou en hitte worden
mij vermeien
in de smaak van hete thee
endemische en vreemde pepers vreten
men zegt zij koelen de inwendige mens
verassen weerbarstige virusnesten
straks na het snoeien ga ik weer
vertrouwde piepers planten
delf lauwe kuiltjes
trek rechte voren
© jindoni
27 februari 2011
Gepost door
Lieve De Vos
op
27.2.11
Labels:
bijltjes,
heksenjacht,
hetze,
kesa,
leegte,
meditatie,
zazen
5 opmerkingen:

25.2.11
De vlucht
een dag in februari op het open veld
somber als toen, er hing geen wonder
in de lucht - de buizerd scheert laag
over, komt gewillig op de hand
het torenvalkje grilliger landt
liever op het dak
haar omgaan is bedachtzaam, met
respect, zo kenden we haar niet
ze houdt hem soeverein in toom
een roodgeveerde indiaan met felle
blik en ongenaakbaar, zij lijkt
zeker van zichzelf
wij staan er wat onwennig bij
en weer is er die dag: de eerste
kreet, haar hikjes en geluidjes
het grijpen, veilig hechten als
een diertje - en voor je 't weet
zijn twintig jaar voorbij
© jindoni
12 mei 2010
voor Kune, na nog eens tien jaar
Gepost door
Lieve De Vos
op
25.2.11
Labels:
dochter,
geboorte,
roodstaartbuizerd,
valkerij
1 opmerking:

14.2.11
Halle 15 februari
het huis is leeg, in de verte
een sirene - luttel berichtje
vanmorgen: niet te vergeten
man veilig op het werk
onwetend
op een boogscheut van hier
worden mensen ontzet in
angst, schroot en pijn
fijne vlokken dwarrelen
het landschap ligt
bedrieglijk stil
af en toe de telefoon
mailtjes verstuurd
ouders, kinderen gesust
weer jankt een alarm
onrustig flakkert
de kaars
merels pikken aan het vet
een tortel jaagt ze weg
geklapper van vleugels
de dreigende dood
wiekt voorbij
© jindoni
15 februari 2010
10.2.11
een ongemak
het werd mij aangedaan
als een scherp gewet mes
mijn huid beroerd
door een erfwet bevlekt
telkens in de ban geslagen
van een vrouw die kinderen
verzamelde als bloemen
op een wijd gespreid kleed
zij groeien ins blaue hinein
tot haar versteende sterrenhemel
remmen hebben niet gewerkt
wrijving heeft
de atmosfeer besmet
door allen ben ik aangedaan
het meisje van twee kilo acht
vader in het dodenhuisje
ouders met kinderen in de nek
in volle vizier op een
plek genaamd Tahrir
de veelheid van tengere
tere wezens
hun dagen bros en breekbaar
vergankelijk gewas
zoals vandaag onder mijn schop
in de wintercompost
een slapende pad
die zat
ten enenmale
sie hat's mir angetan
© jindoni
10 februari 2011
Gepost door
Lieve De Vos
op
10.2.11
Labels:
aangedaan,
kinderen,
kwetsbaarheid,
pad,
tahrir
8 opmerkingen:

30.1.11
Winterneerslag
is dit wat over is
van de stemmige nacht
het kind een wurmpje
zonder levenskracht
zijn vrede een spinsel
een schim
van dansende vlammen in glas
wervelrokken op wankele hakken
de gril van gezangen
vals en schril
nu lichten woorden op uit zwart
glimmende kasseien
een geribbelde goot
druppels springen als vonken
vuurstokjes spatten in 't rond
zij worden letterlijk
schrammen van leven
krabbels en schreven
de zucht van een kras in je hart
is dit het vraag je
een bemost gezicht
hier zie je de grijns van
een starende spiegel
het spectrum van grijzend haar
© jindoni
29 januari 2011
Gepost door
Lieve De Vos
op
30.1.11
Labels:
feest,
kerstnacht,
ouderdom,
regen,
spiegel,
winter,
woorden
4 opmerkingen:

18.1.11
de vlakte de laatste dagen
flappert het leer van tenten
kleren die ruiken naar oude aardappelen
hun bleke kiemen reikend naar de dag
licht versplinterd in geknetter
van ijzige lopen
schuim piept en kraakt onder
wolvenpoten
in de stilte na de knal
van een doofstomme jongen
soldaten schoten gaten in groepen
moeders
de meute uit op het verslinden
van kinderen
zingend werden zij omsingeld
in een rondedans die het land
terugbad in hun smalle handen
vingers wijzen naar de leegte
de koorts gevallen
vrolijk haast de slaap
van laatste bevroren dagen
een gevlekte eland zonder gewei
wordt niet meer gewekt
zijn foto's een jachttrofee
klappert de witte vlag
over de vlakte waart
de kwetsbaarheid van vaders
Wounded Knee, 29 december 1890
© jindoni
15 januari 2011
Gepost door
Lieve De Vos
op
18.1.11
Labels:
bigfoot,
bloedbad,
dood,
indianen,
vaders,
winter,
wounded knee
2 opmerkingen:

16.1.11
Zes stijlen
Jia Gu Wen
Kerven in schildpadschaal en
krassen in beenderen
't orakel profeteert

Egale bogen
in brons gegoten
in steen gegraveerd
Li shu
Het toefje paardenhaar
zet eendenbekjes op een rij
de ambtenaar regeert
Kai shu
Een soepele bolle voet
danst de tango heen en weer
het kind laat sporen van inkt
Xing shu
Een ode aan de rode wand en
zwerm van duizend kwikstaarten
de soeverein signeert
Ciao shu
De kwast draait pirouettes op zijdepapier
en de wadi in de Gobi-woestijn
ligt kronkelend onder mijn hand
© jindoni
27 december 2009
toemaatje bij het Lantingpaviljoen
Gepost door
Lieve De Vos
op
16.1.11
Labels:
ambtenarenstijl,
cursieve stijl,
kalligrafie,
karakters,
orakelbeenderen,
zegelschrift
4 opmerkingen:

13.1.11
Het Lantingpaviljoen
Tussen bergen en meer wolken en luchten
wind en regen sneeuw en maan
verzamelden zich bevriende geleerden
uit talloze dynastieën en rijken
en lieten vrolijk en bevlogen
bekers drijven op de rivier
die meanderde in de lentenacht
en hun geest beneveld door wijn bevrijd
werd tot dichten gedreven
In dit weids panorama zonder horizon of eind
greep Wang Xizhi als eerste het lenige penseel
en schreef het voorwoord van een mythisch werk
schatplicht van latere generaties
dat in de keizerlijke tombe verdween
al vijftien eeuwen verloren nergens
in de bodem van dit immens grote land
Hij schilderde een orchideeënverblijf
uitbreidend tot een eerwaardig paleis
met stille zalen vol juwelen
bezield kunstig en wijs
waar kostbare bloesems uit de wand ontspruiten
in trekken wild en vluchtig als gras
tussen brede bamboestrepen en
toeven blaadjes met fijne slippen
in schreven van rotsen klassieke stijl
De stroom intussen hij dijde uit
verbreedde zich en snelde voort
veroverde regionen en bedwong de zeeën
bracht honderd geslachten geletterden en klerken
voort die eeuwig verder kopieerden en
steeds opnieuw interpreteerden
monniken die onder de pijnboom mediteerden
en daarna de inktstaaf wreven op een steen
op lotusbladen hun indrukken kalligrafeerden
voor de vallende avondmist alles vervagen
verbannen zou naar een archaïsche tijd
Hier maalt Ma Yuan klaterend water
spattend schuim op golven en deining
kabbelend op dun rijstpapier
en een dochter van de hemel
die heerst over het middenrijk
bewijst met sensibele streken
van haar vrouwelijk penseel
hem eer
Dit ritmisch geschrift van een oud meester
in lijnen ijl als riet maar scherp van geest
wij zullen nooit weten is hij het geweest
die de jonge Dogen heeft geïnspireerd
tot zijn rol met universele regels
neergelegd in delicate tekens
En Zhu Da de wilde monnik
die zijn pij over de haag wierp
beschreef stil leven onconventioneel
Hij de bergman van de acht groten
wie sierlijkheid stierlijk verveelde
schiep vitaliteit en kracht in beelden
Nu in onze tijd
wordt de vergankelijkheid
van normen en schoonheid gesuggereerd
door karakters eindeloos op elkaar gereproduceerd
om tenslotte verfrommeld uiteen te vallen
in papieren ballen
in de lucht verstrooid
© jindoni
21 december 2009
Ter gelegenheid van Europalia China, het Orchideeënpaviljoen
Gepost door
Lieve De Vos
op
13.1.11
Labels:
Dogen,
kalligrafie,
Lanting,
Ma yuan,
Orchideeënpaviljoen,
tentoonstelling,
Wang Xizhi,
Zhu Da
7 opmerkingen:

Abonneren op:
Posts (Atom)